Councelling

Councelling is minder vraaggestuurd dan coaching. De rol van de counceller is het reflecteren van gevoelens, zonder een vastgestelde richting op te leggen. Dit dient niet alleen een vaardigheid van de professional te zijn, het is volgens Rogers de belangrijkste sociale vaardigheid voor ieder mens.

Door uitnodigende gesprekken komt de cliënt tot inzichten en emoties die eerst verborgen bleven. Een ander kernwoord is empathie (ook wel wederkerigheid genoemd): het zich kunnen inleven in de gedachten en gevoelens van een ander, in de relatie die de cliënt met zichzelf heeft. Carl Rogers is de grondlegger van het gedachtengoed van deze vorm van cliëntgericht werken. Rogers stelt: “Het is belangrijker hoe de mens iets ervaart dan hoe het in werkelijkheid is.” (His experience is his reality). Voor Rogers is de subjectieve wereld van een individu hier en nu belangrijker dan de objectieve werkelijkheid.

Soms zet je je stekels op om je kwetsbaarheid te beschermen.

Uitgangspunt is de stelling dat de client best weet wat er aan de hand is. Er zijn voldoende gezonde krachten in de cliënt aanwezig, waardoor hij in staat is zelf zijn problemen op te lossen. De counceller heeft ‘slechts’ een begeleidingsfunctie en bevordert het proces door zijn totale aanvaarding van de mens mét zijn problemen.